1. Regulacja pływalności przy pomocy wdechu i wydechu ma na celu utrzymanie płetwonurka na jednej głębokości bez konieczności używania KRW. Człowiek potrzebuje około jednej sekundy, aby opróżnić płuca w 90% i tyleż samo, aby je napełnić. Nie wolno jednak używać płuc do regulacji pływalności, gdy różnica wynosi kilka metrów. Ograniczenia tej metody wynikają z dwóch rzeczy: ograniczonej pojemności życiowej płuc i z faktu, że dłuższe oddychanie z niefizjologiczną ilością powietrza w płucach wymaga ciągłej pracy mięśni i jest po prostu męczące. 2. Użycie kamizelki wypornościowej ustawia pod wodą płetwonurka w bardziej pionowej pozycji. Przy pierwszych zanurzeniach może to się wydawać zaletą, lecz nią nie jest. Kamizelka przy napełnianiu uciska na brzuch i żebra nurka, co często jest przyczyną dyskomfortu. Przy dużym napełnieniu, szczególnie na powierzchni, może doprowadzić do uczucia duszenia się nurka- brak możliwości wykonania pełnego wdechu. 3. Skrzydło ustawia nurka w pozycji poziomej. Człowiek nie jest przystosowany do wiszenia w poziomej pozycji nad przestrzenią i może mieć wrażenie, że zaraz w nią spadnie, lecz jest to najwspanialsze uczucie, gdy pod tobą rozpościera się bezkresna głębia. Pozycja ta pozwala nurkowi uzyskać najmniejszą powierzchnię oporu czołowego, co powoduje zmniejszenie siły, jaką należy zużyć do poruszania się pod wodą. Nie bez znaczenia pozostaje zależność, że opór w wodzie rośnie do kwadratu prędkości poruszającego się nurka. Skrzydło ma worek wypornościowy na plecach, napełnienie nie uciska na brzuch nurka. 4. Jeżeli płetwonurek nurkuje w suchym skafandrze to obowiązkowo używa do regulacji pływalności suchego skafandra. Napełnianie dwóch źródeł wyporu jednocześnie (KRW i suchego skafandra) powoduje konieczność obsługi dwóch zaworów. Kiedy dojdzie do sytuacji wydobywania partnera jednocześnie trzeba obsłużyć aż cztery źródła wyporu, co wydaje się niemal niemożliwe i może stwarzać zagrożenie zarówno dla ratownika jak i dla ratowanego. 5. Utrzymanie pływalności poprzez pracę płetwami jest błędem. Nurek, który pomaga sobie płetwami nie potrafi zatrzymać się pod wodą, musi nieustannie pływać, aby utrzymać się na jednym poziomie, a przy wynurzeniu czy zanurzeniu ustawia się w pionie i ciężko pracuje tam, gdzie żaden wysiłek nie jest potrzebny. Jednocześnie zużywa więcej gazu, co powoduje skrócenie nurkowania Uwagi na temat typowych błędów w pływalności Szkolenie w ciepłych wodach Podczas szkolenia w ciepłych wodach często zapomina się o podstawowych zasadach. W ciepłej wodzie nie jest potrzebny gruby skafander, a więc zmiany pływalności wraz z głębokością nie są wielkie.
Szkolenie w mętnych wodach. |