"SS Thistlegorm" był jednym z osiemnastu jednostek cargo należących do angielskiej firmy Albyn Line Ltd. Statek parowy SS Thistlegorm ważył 4898 ton (tonaż brutto 9009 ton), miał długości 126,5 m i był wyposażony w trzy niezależne trzycylindrowe silniki o mocy 1850 kM umożliwiające rozwinięcie max prędkości do 10,5 węzła.
Został zwodowany 9 kwietnia 1940 roku w stoczni Thompson & Sons Ltd w Sunderland. Był statkiem przeznaczonym do transportowania różnego rodzaju towarów - począwszy od żywności, aż po transport elementów dla przemysłu ciężkiego i wojska. Dla zabezpieczenia transportowca przed atakami z powietrza w czasie drugiej Wojny Światowej, wyposażono go w dwa działa, które usytuowano na rufie - były to: 4,7-calowe lekkie działko przeciwlotnicze oraz 40-milimetrowe ciężkie działo przeciwlotnicze.
W maju 1941 roku Thistlegorm wypłynął w czwarty rejs z Glasgow w Anglii z 39-cio osobową załogą. Tym razem w lukach przewoził zaopatrzenie dla VIII Brytyjskiej Armii stacjonującej w Egipcie i wschodniej Libii, gdzie trwały wówczas ciężkie działania wojenne. Pod pokładem znajdowały się między innymi miny przeciwczołgowe, karabiny typu "Lee Enfield MK III", motocykle: BSA W-M20, Norton16 oraz Matchless G3L, ciężarówki: Bedford, Morris i Ford, przenośne generatory prądu, części zamienne do samolotów i samochodów wojskowych, leki, opony terenowe oraz gumowe buty. Dodatkowo znajdowały się tam dwa opancerzone lekkie czołgi Universal Carrier MKII, dwie lokomotywy parowe typu Stanier 8F z wagonami węglowymi oraz dwa wagony ze zbiornikami wody w komplecie do przebywania trasy kolejowych na pustyni. Całe zaopatrzenie opłynęło dookoła Afrykę ze względu na bardzo duże niebezpieczeństwo ze strony U-botów operujących na Morzu Śródziemnym, z przystankami w Cape Town w Południowej Afryce, gdzie uzupełniono zapasy żywności, wody i paliwa, a następnie w Adenie w południowym Jemenie, skąd Thistlegorm jako jedna z szesnastu jednostek cargo była eskortowana dalej przez niszczyciel HMS Carlisle po Morzu Czerwonym w stronę Kanału Sueskiego. Na wysokości cieśniny Gubal, kapitan William Ellis otrzymał rozkaz rzucenia kotwicy SS Thistlegorm w pobliżu rafy Sha'ab Ali. Miejsce to było oznaczone jako bezpieczne dla jednostek alianckich pod nazwą "Safe Anchorage F".
W nocy 5-ego października 1941 roku cztery bombowce Heinkel He 111 należące do Kampfgeschwader KG26 i stacjonujące na Krecie zostały wysłane w misji zaatakowania statku "Queen Mary", który miał transportować oddziały wojsk australijskich w okolicy, gdzie spokojnie czekał na wejście do oczyszczanego właśnie z min podwodnych Kanału Sueskiego SS Thistlegorm. Bombowce zaatakowały o godzinie 0:35 w nocy 6 października 1941 roku. Było to kompletne zaskoczenie, gdyż strefa należała do najbardziej bezpiecznych w okolicy. Thistlegorm nie miał szansy na obronę, trafiony dwoma dwutonowymi bombami w luk nr 4, w okolicę maszynowni w miejscu gdzie akurat transportowano amunicję. Dwie lokomotywy ustawione w okolicy eksplozji po obu stronach burt zostały niemalże katapultowane w powietrze, pomimo ich ogromnej wagi (126 ton każda) i zatonęły w odległości około 30 m od statku, gdzie spoczywają do dzisiaj. Eksplozja spowodowała również zagięcie się części pokładu o 180 stopni w stronę dziobu, co doskonale obrazuje ożebrowanie widoczne teraz na wierzchu podczas nurkowania. O 1:30 w nocy Thistlegorm przełamany na dwie części raptownie zatonął i spoczął na piaszczystym koralowym dnie Morza Czerwonego na głębokości około 30 m. Kapitan i większość załogi zostali ocaleni przez HMS Carlisle, który znajdował się w bezpośredniej okolicy. Podczas zatonięcia zginęło czterech marynarzy i pięciu żołnierzy obsługujących działa.
Odkrycie wraku
Po raz pierwszy wrak SS Thistlegorm został odkryty przez współtowarzyszy Jacques'a Cousteau w marcu 1955 roku, kiedy to na pokładzie statku Calypso kontynuowali wyprawę na Madagaskar. Pierwszymi osobami nurkującymi na Thistlegorm'ie byli Albert Falco - kapitan Calypso - i Frederic Dumas. Pierwsze nurkowania na wraku zostały ujęte przez Cousteau w filmie z 1955 roku pod tytułem "Le monde du silence". Wówczas na wraku odkryto doskonale zachowany ładunek, udokumentowano również dzwon pokładowy, który później został skradziony z wraku. Jakkolwiek detale dotyczące pozycji wraku pozostały tajemnicą.
Kolejny raz odkrycia wraku dokonał izraelski płetwonurek Shimshon Machiah prawie dwadzieścia lat po nurkowaniach załogi Calypso. Machiah dokonał odkrycia w 1974, gdy został zabrany na miejsce przez lokalnego rybaka z El-Tur. Jednak odkrycie to nadal pozostało w tajemnicy aż do 1985 roku, kiedy Shimshon zabrał na nurkowanie grupę szwajcarskich turystów - wówczas z biegiem czasu powiększało się grono płetwonurków odwiedzających wrak. Jednak dokładne namiary na doskonale zachowaną jednostkę cały czas pozostawały tajemnicą wąskiego wciąż grona nurków. Dopiero w maju 1992 skiper z Hurghady Roger Winter dokonuje kolejnego odkrycia wraku, a w 1993 roku opis nurkowania na SS Thistlegorm zostaje opublikowany przez Johna Bantina w brytyjskim magazynie "Diver". W 1994 zaś BBC wyprodukowało film dokumentalny pod tytułem "Last Voyage of the Thistlegorm", który zwrócił uwagę szerokiej publiczności na ciekawe znalezisko na Morzu Czerwonym.
